The other day, a ADSLgr.com forum member posted a link to Peacekeeper, a web page that benchmarks your browser. Test your own benchmark here and see which browser is the fastest.

Lately, I've been searching for a robust, efficient and well documented PHP framework. In case you are not familiar with the term framework, all you need to know is that a framework is a set of programming code that is usually targetted for general purpose applications and is supposed to take the burden of coding repetitive tasks from the developer, leaving him/her to concentrate more on the business logic. So, a web application framework -and in our case- a PHP framework is a set of classes that deal with data validation, connection to databases, authentication, session management, etc., features that any web application has.

Άκουσα πριν λίγο στο ραδιόφωνο την ελληνική διασκευή, αλλά το πρωτότυπο παραμένει κορυφή...

Ας το αναφέρω και εδώ.

Στην προσπάθεια να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος σχετικά με τον πλανήτη και την κλιματική αλλαγή που συμβαίνει την τελευταία κυρίως δεκαετία (μη μου πείτε ότι δεν καταλάβετε διαφορά στις θερμοκρασίες και στο πότε και με τι ένταση συμβαίνουν ορισμένα καιρικά φαινόμενα τα τελευταία χρόνια), υπάρχει μια προσπάθεια σε στυλ διαμαρτυρίας που ονομάζεται «Η ώρα της Γης» (Earth Hour). Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε από πέρσυ και συνεχίζεται φέτος.

Έτσι λοιπόν, καλούμαστε όλοι το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009 και ώρα 20:30 να κατεβάσουμε το γενικό διακόπτη του ρεύματος για μία ακριβώς ώρα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κλιματική αλλαγή του πλανήτη, αλλαγή που ως επί το πλείστον οφείλεται στην ανθρώπινη παρέμβαση.

Δείτε τη συνημμένη εικόνα για περισσότερες πληροφορίες, όπως και την αντίστοιχη ιστοσελίδα (στα Ελληνικά).

Watch this ancient ad (Windows looks ancient, the PC looks ancient, Ballmer's outfit looks ancient, but Ballmer himself looks the same as today... Dinosaur?) and tell me how this stuff runs on >90% of PCs today...

Well, it seems that nothing much has changed since then:

Frank van Wensveen writes a series of articles, documenting his personal reasons for hating Microsoft. I don't remember where I found the link to his articles, but after reading the first part named "From the people who brought you EDLIN", I realize it's an interesting view of how Microsoft got up to the point where it stands now.

The articles are loooong to read, but judging from the first part, I think they worth it.

OK, we Linux users all know of the ext2 and ext3 filesystems. Ext2 and ext3 -the latest years- are ones of the most widely used filesystems for Linux. Ext3 was not much different from ext2, it's just a ext2 filesystem with a journal. In fact, you can mount a ext3 partition as ext2; the only difference is that you wοn't have a journal enabled.

Now the time has come and ext4 has emerged. After Linux 2.6.28 was released (remember, Linux is the kernel), ext4 was marked as stable. Ext4 is somewhat backwards compatible with ext3. You can mount an existing ext3 filesystem as ext4 and the new files will use the new ext4 features. You can also mount a ext4 partition as ext3, provided that you don't use extents, a new ext4 feature.

Anyway, what's the point to have a mixed ext3 and ext4 filesystem? This is a quick guide to convert your existing ext3 (or other FS type) partition to ext4, which I followed today.

Όχι, δεν είναι ο τίτλος νέου επεισοδίου της δημοφιλούς σειράς (άντε ρε Σκόφιλντ, να δούμε τι θα γίνει στο 17). Πριν λίγο πληροφορήθηκα από blog και ειδησεογραφικά site την δεύτερη απόδραση του Βασίλη Παλαιοκώστα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού. Ύστερα απορούμε γιατί γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς και μας φαίνεται περίεργο αν μας επισκέπτεται καμιά Κοντολίζα και κουβαλάει μαζί της 32 διμοιρίες πρακτόρων και αστυνομικών...

Είδα σήμερα την ταινία «Βαλς με τον Μπασίρ» (Vals Im Bashir ή Waltz with Bashir ο διεθνής αγγλικός τίτλος). Ταινία με περίεργο τίτλο, που δε σε προϊδεάζει γύρω από την υπόθεσή της.

Η υπόθεση είναι γύρω από ένα σκηνοθέτη, ο οποίος μιλάει με ένα φίλο του ένα βράδι σε κάποιο μπαρ. Ο φίλος του, του περιγράφει ένα εφιάλτη που βλέπει πολύ καιρό, ένα όνειρο στο οποίο τον κυνηγάνε 26 σκυλιά για να τον σκοτώσουν. Ο σκηνοθέτης αναρωτιέται τι μπορεί να σημαίνει αυτό και ο φίλος του του περιγράφει τι έκανε ένα βράδι όταν ως στρατιώτης ήταν στον πόλεμο του Λιβάνου το 1982, κάτι το οποίο είναι μάλλον η πηγή του εφιάλτη. Ο σκηνοθέτης συνειδητοποιεί ότι και ο ίδιος είχε λάβει μέρος στον ίδιο πόλεμο, αλλά δε θυμόταν τίποτα! Από εκεί και μετά, προσπαθεί να μιλήσει με ανθρώπους που ήξερε ότι έλαβαν κι εκείνοι μέρος στον πόλεμο προκειμένου να θυμηθεί τι είχε συμβεί. Στο τέλος, ανακαλύπτει τι είχε συμβεί σε δύο πόλεις, τη Σάμπρα (Sabra) και τη Σατίλα (Shatila), κάτι το οποίο το μυαλό του είχε απωθήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και είναι σε στυλ ντοκυμανταίρ, λόγω του ύφους της «συνέντευξης» που δίνει ο κάθε χαρακτήρας. Είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές στο περιοδικό City της Θεσ/νίκης και σκέφτηκα να τη δω. Αυτό που με εντυπωσίασε πολύ είναι το στυλ και η ατμόσφαιρα της ταινίας. Αναφέρομαι στην εικόνα, που είναι σε στυλ κόμικ, σαν ζωγραφισμένες εικόνες, μέρη των οποίων κινούνται, πχ. ένας άνθρωπος που περπατάει είναι σα μια ζωγραφιά που κινείται. Μπορεί αυτό να ακούγεται ατυχές, αλλά οι παραγωγοί της ταινίας έκαναν πολύ καλή δουλειά. Ό,τι υπάρχει στην ταινία δεν είναι στατικό, όπως ίσως θα περίμενε κανείς από την περιγραφή που κάνω, αλλά τα πάντα κινούνται και υπάρχει λεπτομέρεια και φυσικότητα. Μου άρεσε πάρα πολύ το στυλ αυτό, τα χρώματα, η φωτογραφία, το όλο στήσιμο, ενώ πολλές φορές μου ήρθε στο μυαλό το Sin City. Η γλώσσα που μιλάνε είναι (μάλλον) η εβραϊκή, ενώ η μουσική υπόκρουση αρκετές φορές μου άρεσε.

Δείτε την, την προτείνω.