Τα έλεγα, 11 μήνες πριν. Μετά την έναρξη ισχύος του αντικαπνιστικού νόμου, από την 1η Ιουλίου φέτος, η αλήθεια είναι ότι αρχικά έμεινα έκπληκτος. Γιατί; Γιατί πηγαίνοντας σε μεγάλο κέντρο κοντά στις Σέρρες (γλέντι από γάμο), κανείς δεν κάπνιζε μέσα σε αυτό! Όλοι ήταν έξω από την πόρτα του μαγαζιού και όταν έβγαινες για κάποιο λόγο έξω, σου ερχόταν να γελάσεις. Ήταν σαν να ήταν όλοι οι καπνιστές τιμωρημένοι. Όπως επίσης είδα και κάποιες συμπεριφορές στη δουλειά που δείχνανε ότι είχανε σκοπό να τιμήσουν το μέτρο.
Έλα ντε όμως που η αρχική χαρά δεν κράτησε. Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου άρχισε ακριβώς μέσα στο καλοκαίρι, περίοδος που είναι εύκολο να εφαρμόσεις τη μέθοδο του «βγείτε έξω να καπνίσετε» και είχα ένα ενδοιασμό για το αν τελικά θα ίσχυε με την πάροδο του χρόνου. Δυστυχώς, επαληθεύτηκα πανηγυρικά. Σε τριήμερο ταξίδι στα Γιάννενα τέλη του Οκτώβρη, δεν υπήρχε μαγαζί ή καφετέρια που να μην κάπνιζαν με το στανιό. Είτε υπάρχει ο νόμος είτε όχι, ένα και το αυτό. Απογοήτευση και σε σημείο τσατίλας με το να σκέφτεσαι να πάρεις τηλέφωνο για καταγγελία. Ως συνήθως, δίνεις τόπο στην οργή, προσπαθώντας παράλληλα να βρεις ένα όσο το δυνατόν πιο καθαρό περιβάλλον και να καθίσεις να πιεις σαν άνθρωπος τον καφέ σου. Τα ίδια και το περασμένο Σάββατο, με έξοδο σε ρεμπετάδικο. Αφού το μαγαζί είχε γεμίσει (και συνέχιζε ο κόσμος να συρρέει αβέρτα, οικονομική κρίση κατά τα άλλα...), είχαμε φτάσει σε σημείο να δακρύζουν τα μάτια και να πικρίζει ο λαιμός από την τσιγαρίλα και την καπνίλα μέσα στο μαγαζί. Άσε που το αφεντικό δεν άφηνε να πάει χαμένο ούτε τετραγωνικό εκατοστό. Έκανες το σώμα σου λίγο αριστερά και ακουμπούσες τον άλλον στο διπλανό τραπέζι. Και από ανάμεσα να περνάει κόσμος και οι σερβιτόροι. Το μαγαζί σίγουρα είναι από αυτά που δηλώνουν ζημίες, όπως έβγαλε στη φόρα το Υπουργείο Οικονομικών για αυτού του είδους τις επιχειρήσεις.
Συμπέρασμα; Για άλλη μια φορά, αισθάνομαι μαλάκας που ζω σε ένα κωλοκράτος, με ανθρώπους που είναι ζώα και δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Θέλουν να ψοφήσουν από καρκίνο, να ψοφήσουν 800 φορές, εγώ γιατί πρέπει να πληρώσω τη νύφη; Και πάνω απ' όλα φταίει το κωλοκράτος, που δεν κάνει ελέγχους, δεν εφαρμόζει (ελέγχοντας) τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει, δεν ρίχνει πρόστιμα μπας και στρώσει το μυαλό του ηλίθιου του έλληνα (και όχι με κεφαλαίο ε). Όσοι καπνιστές διαβάσετε τα παραπάνω και παρεξηγηθείτε, σας έχω γραμμένους εκεί που νομίζετε. Γιατί η αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει πλέον.
σχόλια
Βασίλη, ξέρεις και από τα προηγούμενά μου σχόλια στο θέμα ότι συμφωνώ μαζί σου στο θέμα της καταπίεσης των μη-καπνιστών. Βέβαια, δεν συμφωνώ στο αντικείμενο που διάλεξες να ρίξεις τις ευθύνες του προβλήματος και σίγουρα με ενοχλεί ο χαρακτηρισμός "ζώο" -ειδικά μιας και είμαι και εγώ καπνιστής-, αλλά καταλαβαίνω τον εκνευρισμό σου από την καταπίεση και την τρομοκρατία που δέχεσαι.
Για να δείξω ότι το ζήτημα είναι ευρύτερα πολιτικό και δεδομένου ότι πολλές φορές έχεις εκφράσει φιλελεύθερα επιχειρήματα από το blog σου, θα σου πω τον κλασσικό φιλελεύθερο αντίλογο σε όσα λες (με τον οποίο φυσικά δεν συμφωνώ):
"Αν δεν γουστάρεις μαγαζιά που έχουν μέσα καπνιστές, είσαι ελεύθερος να μην τα επιλέξεις"
Ωραίο πράγμα ο φιλελευθερισμός! :)
Ρε συ Νίκο, αυτό που με ενοχλεί πραγματικά ξέρεις ποιο είναι; Άντε πες εμένα με έχω γραμμένο (αν και γενικά με πειράζει το τσιγάρο, τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, λόγω της ιστορίας με τον πατέρα μου), αλλά γιατί ρε γαμώτο να πρέπει να μην μπορώ να πάω κάπου με το παιδί μου να καθίσω να πιω ένα καφέ κι αυτό μια πορτοκαλάδα (όταν μεγαλώσει λίγο ακόμη) χωρίς τσιγάρα, καπνούς, αποπνικτικές ατμόσφαιρες, κτλ; Εγώ σε τι φταίω στην τελική ανάλυση; Και γιατί να φτάνω στο σημείο να χαρακτηρίζω τους καπνιστές όπως τους χαρακτήρισα προηγουμένως και όπως κατάλαβες ήταν από την αγανάκτησή μου για αυτό το πράμα; Γιατί ο ίδιος ο καπνιστής δεν προσπαθεί να αλλάξει και να δείξει επιτέλους ότι σέβεται τον μη καπνιστή; Πρέπει να του ρίξεις πρόστιμο για να το καταλάβει αυτό το πράμα; Όσο δικαίωμα έχει αυτός στη διασκέδαση σε ένα μαγαζί ή μια καφετέρια, άλλο τόσο έχω και εγώ. Όσο δεν τον ενοχλώ εγώ με τη συμπεριφορά μου, άλλο τόσο δεν πρέπει να με ενοχλεί κι αυτός με τη δική του. Πώς θα σου φαινόταν πχ. αν ήμασταν σε ένα μαγαζί και όπως κάπνιζες εσύ άρχιζα κι εγώ μετά να κλάνω και να ρεύομαι δυνατά; Μπορεί ίσως στην αρχή να φαινόταν αστείο, από ένα σημείο και μετά θα ήταν αγενές και αηδιαστικό. Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση με το κάπνισμα σε δημόσιο χώρο διασκέδασης.
Καλή η συζήτηση, αλλά δυστυχώς δεν βλέπω την κατάσταση να αλλάζει. Είναι μια νοοτροπία βαθιά ριζωμένη στον Έλληνα και δε θα αλλάξει εύκολα. Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνει η αλλαγή.