Παρατηρώ κάποιες εκπομπές ενημερωτικού χαρακτήρα στην τηλεόραση (πχ. του Χατζηνικολάου σήμερα) και βλέπω τη νοοτροπία μας...
Εξηγώ ευθύς αμέσως. 11 αθλητές της άρσης βαρών βρέθηκαν θετικοί στον έλεγχο για ντόπινγκ. Ωραία. Τι κάναμε μέχρι τώρα; Τίποτα. Πρέπει να γίνει κάτι (το συγκεκριμένο περιστατικό), ώστε να ξυπνήσουμε ως άνθρωποι και να αρχίσουμε να ξεψαχνίζουμε την ιστορία του ντόπινγκ (αναβολικά, περίεργα χάπια, γυμναστήρια, προπονητές, πρωταθλητισμός, αθλητισμός, κτλ.) για να δούμε τι φταίει, τι γινόταν μέχρι τώρα, ποιος φταίει, κ.ο.κ. Μπαίνουμε σε ένα κύκλο δηλαδή, μέχρι το θέμα να συζητηθεί από τους άπειρους δημοσιογράφους, μέχρι να πει ο κάθε κατακαημένος το μακρύ και το κοντό του, μέχρι να βγουν αθλητές στην τηλεόραση και να εκφέρουν και οι ίδιοι την άποψή τους, μέχρι να φωνάξουν το γείτονα του Ιακώβου για να πει την άποψή του για τον προπονητή της ομάδας της άρσης βαρών που τον έχει τόσα χρόνια γείτονα, να μας δείξει ο Μάκης τα χάπια στο χέρι του και να μας εξηγεί το τι είναι το καθένα, μαζί με τις αποκαλύψεις που κάνει κάθε φορά, κτλ. Και αφού τελειώσουμε με όλα αυτά, να γυρίσουμε στον καθημερινό μας βρόxo (loop στη γλώσσα των υπολογιστών) και μέχρι φυσικά να βρεθεί ένα νέο θέμα για να ασχολούμαστε για τον επόμενο μήνα.
Δεν είναι γελοίο να βάζεις να ακούσεις ειδήσεις και για μισή ώρα το δελτίο να μονοπωλεί ένα τέτοιο θέμα; Δηλαδή, τι, οι ρυθμοί της ζωής τελειώνουν με την ιστορία με τα χάπια και το ντόπινγκ; Όλα σταματάνε εκεί; Μα τι γελοιότητες είναι αυτές; Έχω βαρεθεί να βλέπω το έργο να επαναλαμβάνεται, είτε τώρα με αυτή την ιστορία, είτε με θάνατο των παιδιών στα Τέμπη από την νταλίκα και τους ταμπλάδες που μετέφερε (και άνοιξε ένα άλλο κατακαημένο κεφάλαιο της ιστορίας με τις νταλίκες και τις συνθήκες οδήγησης, συντήρησης των οχημάτων αυτών, κτλ.), μέχρι το θέμα να ξεχαστεί και να μπει στο «αρχείο», είτε με διακομιστές DVD και τρέχα γύρευε, κά. (την εβδομάδα αυτή ήταν το μνημόσυνο για τα παιδιά αυτά που χάθηκαν σε εκείνο το δρόμο καρμανιόλα). Γιατί δηλαδή το έργο να επαναλαμβάνεται κάθε φορά; Γιατί να μην καθίσουμε ως άνθρωποι επιτέλους να είμαστε σωστοί σε αυτό που κάνουμε, σωστοί και ηθικοί, έστω και σε μικρό βαθμό; Είναι τόσο δύσκολο πια;
Πότε θα γίνονται μαθήματα πχ. για το πως να συμπεριφερόμαστε σωστά στην οδήγηση, αλλά και ως πεζοί και δε θα συμπεριφερόμαστε ως ουρακοτάγκοι στους δρόμους; Πότε θα μάθουμε να περιμένουμε στην ουρά μας και να μην παίζουμε τον έξυπνο (και καλά...); Πότε θα μάθει ο δημόσιος υπάλληλος που είναι πίσω από το γκισέ να συμπεριφέρεται με ευγενικό τρόπο στον πολίτη που εξυπηρετεί; Πότε;
σχόλια
Γι' αυτό ρε Βασίλη δεν έχουμε σταματήσει να βλέπουμε ειδήσεις στην τηλεόραση εδώ και τόσο καιρό;
Και αν κουρασμένος κάποια στιγμή κάτσω μπροστά στην τηλεόραση την ώρα των δελτίων, προτιμώ να δω το κατακριτέο δελτίο κουτσομπολιών του Star παρά τα "σοβαρά" δελτία.
Και δεν ξέρω αν έχω αρχίσει να τρελαίνομαι και να παράγω θεωρίες συνομωσίας αλλά νομίζω ότι υπάρχουν ύπουλοι λόγοι για αυτό που γίνεται. Κάθε φορά που τα δελτία βρίσκουν ένα θέμα που συγκινεί ή εξοργίζει το πανελλήνιο και το αναμασάνε συνέχεια, το κάνουν για να κλέβουν την προσοχή μας από άλλα πιο σημαντικά θέματα που "περνάνε" από πίσω απαρατήρητα.
Ξαφνικά, όταν νομοσχέδια για το ασφαλιστικό ψηφίζονται Σαββατοκύριακα και αργίες, ξεσπούν σκάνδαλα για ντόπινγκ και σβάστιγκες στην ελληνική σημαία...
Γιατί εν τέλει ρε φίλε, χέστηκα κιόλας αν ο Δήμας είχει πιεί Nesquik πριν σηκώσει τα κιλά (γιατί για εκεί το πάνε). Αυτό που με νοιάζει είναι αν θα προλάβω να πάρω σύνταξη...