Η δεύτερη μέρα μας βρήκε ξεκούραστους.
Ήδη από την πρώτη μέρα, από τον ελάχιστο ύπνο που είχαμε, από το περπάτημα και το τσουχτερό κρύο, γυρίσαμε πτώματα στο ξενοδοχείο όπου και ξαπλώσαμε με τη μία. Εκεί ξεκουραστήκαμε για το υπόλοιπο της ημέρας, οπότε τη δεύτερη μέρα ήμασταν αρκετά καλύτερα. Η δεύτερη μέρα λοιπόν, μας βρήκε στην Καστρούπολη, στην περιοχή της Πράγας όπου είναι το παλιό κάστρο της πόλης. Εκεί υπάρχουν διάφορα αξιοθέατα, από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Βίτου, μέχρι το κάστρο όπου ορισμένες φορές πηγαίνει ο πρόεδρος της χώρας, όπως και άλλα κτίρια, στα οποία στεγάζονται τα υπουργεία της κυβέρνησης. Για άλλη μια φορά, τα κτίρια είναι καταπληκτικά, ιδιαίτερα εντύπωση κάνει ο ναός του Αγίου Βίτου, ένας πανύψηλος και επιβλητικός ναός με πολύ όμορφες ζωγραφιές στα παράθυρά του, που φαίνονται υπέροχα με το φως που μπαίνει από έξω. Στο κτίριο όπου μένει ορισμένες φορές ο πρόεδρος, συμβαίνει αλλαγή φρουράς κάθε μέρα στις 12 το μεσημέρι, αλλαγή που κρατάει αρκετά λεπτά της ώρας, με μουσικές και διάφορους σχηματισμούς που κάνουν οι στρατιώτες της φρουράς. Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να δεις τι γίνεται.
Με τα πόδια κατηφορήσαμε προς την πόλη (η Καστρούπολη δεν είναι μακριά από το κέντρο). Εκεί μεταβήκαμε στο εστιατόριο όπου και καθίσαμε για το μεσημεριανό φαγητό. Μιας και το έφερε το γραπτό, ας αναφέρω τις εντυπώσεις μου από το φαγητό: Με λίγα λόγια, μέτριο. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχω φάει. Τουλάχιστον στα μέρη που μας πήγαν ή πήγαμε, το φαγητό θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Χαρακτηριστικό του φαγητού είναι ότι δεν χρησιμοποιούν μυρωδικά ή μπαχαρικά. Πχ. στο κρέας που μας φέρνανε, είχε μια μυρωδιά «κρεατίλας», που δε θα υπήρχε αν χρησιμοποιούσαν κάποιο μυρωδικό. Ακόμη, έχουν ένα συνοδευτικό στο πιάτο (ορισμένες φορές), που φέρνει κάτι σε άσπρο ψωμί βραστό κάπως. Δηλαδή, εκτός από το κανονικό ψωμί, υπήρχε σε κάποια πιάτα και αυτό το άσπρο ψωμί που έμοιαζε κάτι σε σφουγγάρι. Από ότι ακούσαμε, είναι ένα ιδιαίτερο συστατικό των πιάτων της Τσεχίας. Εν τω μεταξύ, σε κάθε εστιατόριο, πριν σερβιριστεί το κανονικό φαγητό, σερβίρεται σε μικρό μπωλ ζεστή σούπα, προκειμένου να ζεσταθεί ο οργανισμός από το κρύο. Άλλες φορές ήταν με διάφορα λαχανικά, άλλες με κιμά. Σε γενικές γραμμές, έκανε τη δουλειά της. Βέβαια, εκτός των άλλων, στην Τσεχία υπάρχουν πολλά λουκάνικα. Έτσι γυρνώντας την αγορά, βλέπει κανείς κάτι σε καντίνες τύπου περιπτέρων, όπου πωλούνται λουκάνικα διαφόρων ειδών (hot-dog κοινώς). Δεν άντεξα και δοκίμασα ένα λουκάνικο με ψωμί και κέτσαπ/μουστάρδα. Ήταν όντως πολύ νόστιμο, αλλά το γεγονός αυτό σημαίνει ότι δεν είναι και ιδιαίτερα καθαρό. 
Το πολύ ένα το μήνα...
Το βραδάκι, κανονίσαμε να πάμε βαρκάδα. Υπάρχουν βάρκες μεγάλες (για την ακρίβεια μικρά πλοία), που πληρώνεις εισιτήριο και σε πάει βόλτα στον ποταμό. Κάποιες από αυτές και ανάλογα φυσικά με το αντίτιμο, έχουν μπουφέ, οπότε κατά τη διάρκεια της βόλτας, σηκώνεσαι και σερβιρίζεσαι με διάφορα. Η δική μας ήταν μία από αυτές, ξεκινούσαμε στις 6 και θα διαρκούσε η βόλτα περίπου 2 ώρες. Η Πράγα είναι μαγευτική το βράδι, για τον απλούστατο λόγο ότι και μια ξεκάρφωτη ιστορική κολώνα να υπάρχει, φωτίζεται επαρκώς ώστε να φαίνεται ολόκληρη. Οπότε, φανταστείτε με τα κάστρα τι γίνεται και γενικότερα τα κτίρια. Εκεί είναι που βλέπεις και τσατίζεσαι με τη χώρα μας, δεν αξιοποιούμε τίποτα (ή ελάχιστα). Οι Τσέχοι αξιοποιούν στο μέγιστο την κληρονομιά τους, με αποτέλεσμα ο τουρισμός καλά να ανθεί (θυμάστε το 25.000 των Ελλήνων;). Η βαρκάδα τελείωσε και αποσυρθήκαμε για άλλη μια φορά στο ξενοδοχείο.
Όλα ωραία λοιπόν και τη δεύτερη μέρα. Αξιοποιήθηκε κατάλληλα και το βραδάκι.
