Είναι γεγονός ότι περνάμε δύσκολες μέρες. Από τη μια δεν υπάρχουν λεφτά, δουλειές, το πετρέλαιο έχει πάρει τα πάνω του (και όχι μόνο), από την άλλη δεν έχουμε και βενζίνη λόγω της απεργίας των οδηγών βυτιοφόρων. Ήδη από την Κυριακή γινόταν το απροχώρητο στα βενζινάδικα. Χθες Δευτέρα και σήμερα Τρίτη (ασχέτως της ώρας που γράφω το μήνυμα αυτό), πηγαίνοντας και ερχόμενος από τη δουλειά βλέπω σε ένα βενζινάδικο της ΕΚΟ στην Εθνικής Αντιστάσεως (λίγο μετά το στρατόπεδο Νταλίπη πηγαίνοντας ανατολικά) ουρά εκατοντάδων μέτρων από αυτοκίνητα και οδηγούς με περίσσεια υπομονής, να περιμένουν να έρθει η σειρά τους για λίγα λίτρα βενζίνης. Ειδικότερα το μεσημέρι, η ουρά έφτανε ακόμη πιο μακριά (μπορεί να περίμενες και καμιά ώρα τουλάχιστον).
Έχει πλάκα (ειρωνικά λέγοντάς το). Δυστυχώς η βενζίνη είναι απαραίτητο προϊόν, είτε για κάποιον για τη δουλειά του, είτε για τις μετακινήσεις, είτε για τη μεταφορά τροφίμων και άλλων αγαθών και προϊόντων προς τους προορισμούς τους. Και άντε εγώ πες ήμουν κωλόφαρδος και είχα φροντίσει να έχω πριν την απεργία γεμίσει το ρεζερβουάρ. Ο άλλος που δεν είχε προνοήσει ή προλάβει να το γεμίσει, ψάχνει τώρα απελπισμένος βενζινάδικο για να μπορεί την επόμενη μέρα να βρίσκεται στη δουλειά του (και φανταστείτε να κάνει ταξίδια κάθε μέρα, εκεί έχει να πέσει πολύ γέλιο).
Όπως και με τις απεργίες της ΔΕΗ πριν λίγους μήνες, έτσι και οι οδηγοί βυτιοφόρων προσπαθούν να κερδίσουν ό,τι μπορούν από την κυβέρνηση. Αρκεί να μην τραβήξει η ιστορία αυτή πολύ και αρχίζει ο κόσμος να αγανακτεί και δημιουργούνται προβλήματα με τα τρόφιμα και όλα τα παρεμφερή που μένουν αμετακίνητα.
Άντε να δούμε...
