Βρεθήκαμε σήμερα στο IKEA για κάποια ψώνια. Βράδι, φεύγουμε από εκεί και προχωράμε προς το αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο στο πάρκινγκ φυσικά. Επειδή είχε αρκετά αυτοκίνητα, το άφησα σχετικά μακριά από την είσοδο, οπότε έπρεπε να περάσουμε από το δρόμο που περνάνε τα αυτοκίνητα, ένα δρόμο διπλής κατεύθυνσης, με καλό οδόστρωμα και φρεσκοβαμμένες τις διαβάσεις (έχει σημασία αυτό). Προχωράμε λοιπόν, κοιτάμε αριστερά δεξιά και ξεκινάμε να περάσουμε απέναντι μέσω μιας διάβασης, εφόσον κάποια αυτοκίνητα που έρχονταν ήταν αρκετά μακριά. Από δεξιά έρχεται κάποιος με φόρα, χωρίς καν να ελαττώσει ταχύτητα. Εμείς ανοίξαμε το βήμα μας προκειμένου να μην έχουμε κανένα ατύχημα... Ευτυχώς από αριστερά η κατάσταση ήταν πιο ήπια.
Ηθικό δίδαγμα; Είμαστε κάφροι. Οι πίθηκοι θα συμπεριφέρονταν καλύτερα στο δρόμο. Το ζώο αυτό που έρχονταν με φόρα, δεν υπολόγιζε καν μια γυναίκα έγκυο με την κοιλιά στο στόμα να περνάει όχι απλά το δρόμο έτσι τυχαία, αλλά από διάβαση και να κάνει το στοιχειώδες, να ελαττώσει ταχύτητα, αν όχι να σταματήσει εντελώς και ας τον κορνάρουν οι από πίσω βρίζοντάς τον «γιατί σταμάτησες ρε μαλάκα, παλιοκαραγκιόζη», τουλάχιστον αυτός να αισθανθεί από μέσα του καλά που σταμάτησε για να διασχίσει το δρόμο με ασφάλεια ένας άνθρωπος, δείχνοντάς του έτσι τον ελάχιστο σεβασμό που θα έπρεπε... Πού τέτοια τύχη. Πραγματικά τα σκέφτομαι όλα αυτά αηδιάζοντας από τη συμπεριφορά της δραματικής πλειοψηφίας των Ελλήνων οδηγών, που δεν υπολογίζουν τίποτα, παρά μόνο το «η δουλειά τους να γίνει», «είμαι κύριος του δρόμου και δεν υπολογίζω κανέναν άλλον», «που πας μωρή μαλ.......» και άλλα τέτοια ωραία. Είναι τέτοιες στιγμές που σκέφτομαι τι ωραία θα ήταν να ήμουν σε μια άλλη χώρα, πχ. ευρωπαϊκή, μια χώρα όπου σέβονται τους πεζούς και ξέρεις ότι όταν πας να περάσεις από μια διάβαση, δε θα σε πιάνει ταχυπαλμία ή άγχος προκειμένου να περάσεις γρήγορα για μη σε περάσει κανένας με την αμαξάρα του από πάνω... Πραγματικά αηδιάζω και λυπάμαι ταυτόχρονα. Όχι ότι εγώ είμαι ο άριστος οδηγός που σέβεται τους πάντες και τα πάντα, αλλά προσπαθώ να τηρώ κάποιες αρχές στο δρόμο, στο βαθμό που μπορώ βρισκόμενος σε μια τέτοια κατάσταση (φρενοκομείου). Δεν ξέρεις από που θα έρθει ένα αυτοκίνητο σήμερα να σε χτυπήσει (φτου μακριά από εδώ) και δυστυχώς δε θα φταις εσύ ο πεζός, στο 99% των περιπτώσεων. Τι να τους κάνω τους φραπέδες, το greek souvlaki και τους ήλιους, όταν δεν υπάρχει σεβασμός στο συνάνθρωπό μας σε τέτοια στοιχειώδη θέματα.
Αυτά. Ελπίζω να σας προβλημάτισα έστω και λίγο και την επόμενη φορά που θα οδηγείτε, σκεφτείτε τα λεγόμενά μου και προσπαθείστε να δείξετε λίγη παραπάνω ανθρωπιά...
