Ο δεκάλογος του «καλού» Έλληνα οδηγού

Παραθέτω τον δεκάλογο του «καλού» Έλληνα οδηγού, έτσι όπως τον έχω καταρτήσει ο ίδιος από την καθημερινή μου εμπειρία στην οδήγηση. Η σειρά είναι τυχαία...

1. Στον αυτοκινητόδρομο ή δρόμο με τουλάχιστον 2 λωρίδες κυκλοφορίας, πάντα προσπερνάμε από τα δεξιά. Αυτός που πάει αργά στη μεσαία ή αριστερή λωρίδα είναι βλαμμένος κι ο μόνος τρόπος για να κινηθούμε γρήγορα προς τον προορισμό μας (παραβιάζοντας πάντα τα εκάστοτε όρια ταχύτητας) είναι η προσπέραση από τα δεξιά. Έτσι κι αλλιώς, ο μπροστινός αργός οδηγός, σιγά μην του κόψει να κάνει δεξιά καθώς εμείς τον προσπερνάμε.
2. Όταν σε διασταύρωση με σηματοδότες (κοινώς «φανάρια») θέλουμε να στρίψουμε αριστερά, ποτέ μα ποτέ δεν περιμένουμε στην ουρά που υπάρχει για αυτούς που θέλουν να στρίψουν αριστερά. Αντιθέτως, δημιουργούμε τεχνητή δεύτερη λωρίδα αναμονής, ακριβώς δίπλα στο πρώτο όχημα που περιμένει να στρίψει, αγνοώντας παντελώς το ρεύμα με αυτοκίνητα που θέλει να συνεχίσει ευθεία. Με αυτό τον τρόπο και χρόνο κερδίζουμε μην περιμένοντας στην ουρά με τους μα...ες και επιδεικνύουμε την ανωτερότητά μας απέναντι στους υπόλοιπους οδηγούς προκαλώντας το θαυμασμό των υπολοίπων οδηγών που περιμένουν υπομονετικά στην ουρά. Μαγκιά μας, έτσι;
3. Όταν φτάνουμε σε σηματοδότη που είναι πράσινο και γυρνάει σε κίτρινο, ποτέ, μα ποτέ δεν σταματάμε. Αντίθετα, επιταχύνουμε άμεσα προκειμένου να διατηρήσουμε τον αριθμό των δέκα αυτοκινήτων που θα περάσουν με κόκκινο. Είναι κρίμα να κόψουμε τη φόρα των υπολοίπων οδηγών που μας ακολουθούν και εξάλλου εμείς έχουμε πάντα προτεραιότητα.
4. Αντίστοιχα, όταν περιμένουμε στο σηματοδότη να ανάψει πράσινο και είμαστε το δεύτερο αυτοκίνητο, προτού ανάψει πράσινο, κορνάρουμε προκειμένου να διατηρούμε σε εγρήγορση τον οδηγό του μπροστινού (πρώτου) αυτοκινήτου. Ποιος θέλει να καθυστερεί σε φανάρια;
5. Όταν σε διασταύρωση με σηματοδότες και ενώ είναι πράσινο, θέλουμε να στρίψουμε, αλλά λόγω κίνησης ή δυσκίνητου οχήματος μπροστά (πχ. φορτηγό) σταματάμε ακριβώς μπροστά στο φανάρι και ανάψει κάποια στιγμή κόκκινο, αγνοούμε παντελώς το φανάρι και περνάμε ασχέτως των υπολοίπων οδηγών. Άλλωστε, πράσινο δεν είχαμε; Είχαμε προτεραιότητα και μας έκοψε ο μπροστινός παπάρας. Νύχτα το πήρε το δίπλωμα;
6. Δεν σταματάμε σε STOP. Είπαμε ότι εμείς έχουμε πάντα προτεραιότητα, ασχέτως σήμανσης. Άλλωστε ποιος θέλει να τρώει τα τακάκια των φρένων του;
7. Αγνοούμε τους πεζούς, ακριβώς όπως αγνοούμε και οτιδήποτε άλλο που δεν έχει σχήμα αυτοκινήτου και τυχαίνει να βρίσκεται μέσα στο δρόμο. Οι δρόμοι είναι για τα αυτοκίνητα, όχι για τους πεζούς. Πρόβλημα της μάνας που θέλει να περάσει με το καροτσάκι και το μωρό της απέναντι. Να περιμένει μέχρι να αδειάσει ο δρόμος και μετά να ξεκινήσει. Τι τη θέλει τη βόλτα μεσημεριάτικα;
8. Παρκάρουμε όπου βρούμε, αρκεί να υπάρχει αρκετό πλάτος και μήκος ώστε να χωράει το όχημά μας. Είτε το μέρος είναι σε διπλοσειρά στο δρόμο, είτε πάνω στο πεζοδρόμιο (με τις 2 ή 4 ρόδες, σημασία δεν έχει), κλείνοντας έτσι τη διάβαση οποιουδήποτε πεζού. Άλλωστε αυτοκίνητο έχουμε, τέλη κυκλοφορίας πληρώνουμε, στο τζάμπα έχουμε συνηθίσει, ποιός πάει να πληρώνει πάρκινγκ, τι λέμε τώρα...
9. Σε διαγραμμισμένες καθορισμένες θέσεις σε ένα πάρκινγκ (που θα είναι τζάμπα φυσικά), ποτέ δεν παρκάρουμε μέσα στα όρια που υποδεικνύονται, γιατί αν το κάνουμε αυτό, θα θεωρηθούμε άσχετοι και ότι μας υποδεικνύουν άλλοι πως πρέπει να παρκάρουμε. Αντίθετα, παρκάρουμε ακριβώς όπως στρίψουμε, χωρίς να κάνουμε την ελάχιστη μανούβρα, εμποδίζοντας έτσι τους δίπλα για να παρκάρουν κι αυτοί σωστά.
10. Τέλος, παρκάρουμε έτσι ώστε να κλείνουμε ράμπες για αναπήρους, να καταλαμβάνουμε θέσεις σε πάρκινγκ που έχουν οριστεί να είναι για εγκύους, αναπήρους, άτομα με κινητικές δυσκολίες, κτλ. Να πάει να κουρευτεί ο κουλός και ο κάθε ανάπηρος που μου θέλει θέση πάρκινγκ ειδική γι' αυτόν. Σημασία έχει εγώ να παρκάρω όσο πιο κοντά γίνεται στην είσοδο του καταστήματος. Να μάθει να με σέβεται και να μη βγαίνει από το σπίτι του.

Μπορείτε να προσθέσετε ό,τι άλλο νομίζετε.