Λευκάδα, ένας εξαιρετικός προορισμός διακοπών (και όχι μόνο)

Όπως υποσχέθηκα σε προηγούμενη καταχώρησή μου θα σας πω την εμπειρία μου από το νησί της Λευκάδας που είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε οικογειακώς για λίγες μέρες.

Διαδρομή

Ξεκινήσαμε το Σάββατο 18 Ιουλίου, ξημερώματα, κι αυτό γιατί οι ροδακινοπαραγωγοί του νομού Ημαθίας είχανε κλείσει τον κόμβο της Εγνατίας Οδού στο ύψος της Βέροιας και σε ένα άλλο σημείο, στην Κουλούρα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουμε εμείς (κακώς όπως αποδείχθηκε τελικά) ότι δε θα μπορέσουμε να περάσουμε από το σημείο εκείνο. Έτσι αποφασίστηκε να ακολουθήσουμε άλλη διαδρομή και γι' αυτό το λόγο ξεκινήσαμε πολύ νωρίς (στις 05:00 τα ξημερώματα). Το Google ανέφερε ότι η διαδρομή από το σπίτι μέχρι τους Τσουκαλάδες της Λευκάδας (όπου θα μέναμε) μέσω της Εγνατίας Οδού είναι περίπου 430χλμ. με υπολογιζόμενο χρόνο οδήγησης τις 6 ώρες και 6 λεπτά. Τελικά ακολουθήσαμε τη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Λάρισα-Τρίκαλα-Καλαμπάκα-Ιωάννινα-Άκτιο-Λευκάδα, διαδρομή που ήταν περίπου 530χλμ. τελικά, φτάνοντας στον προορισμό στις 2 παρά το μεσημέρι. Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι αυτή τη φορά είχαμε και τρίτο άτομο παρέα, την κορούλα μας. Άρα, η διαδρομή θα έπρεπε να γίνει με συχνές (σχετικά) στάσεις, προκειμένου να ξεϊδρώσει μεν ο πωπός μας, να φάει δε και η μικρή τα απαραίτητα γεύματά της. Έτσι, πρώτη στάση στα Τρίκαλα, στις 08:00 με τη συνοδεία καφέ για εμάς και γάλακτος για την μικρή. Επόμενη στάση κάπου στις 12:00 μεταξύ Ιωαννίνων και Πρέβεζας, στην άκρη του δρόμου κάτω από κάτι δέντρα (ωστόσο η ζέστη να είναι στα κόκκινα).

Άφιξη

Φτάνοντας στη Λευκάδα, μας περίμενε μια γενναία ουρά αυτοκινήτων πριν την πλωτή γέφυρα του νησιού, που ενώνει την ηπειρωτική Ελλάδα με τη Λευκάδα. Δεν είχε συμβεί κάτι, απλά είχε πολλή κίνηση. Πάει κι αυτό, μπαίνουμε στην πόλη της Λευκάδας και βαίνουμε προς Τσουκαλάδες. Ανεβαίνουμε λίγο υψόμετρο (μην φανταστείτε μεγάλο υψόμετρο) και τελικά φτάνουμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει. Το σπίτι που βρήκαμε, όπου και νοικιάσαμε το τρίκλινο δωμάτιό μας στην τιμή των 50€, δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είχε όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ για να μη νοιώθεις «γυμνός». Κλείσαμε τρίκλινο, γιατί το συγκεκριμένο είχε κουζίνα με ψυγείο, κτλ., πράγματα απαραίτητα για να μπορούμε να μαγειρεύουμε για το μωρό (και κατ' επέκταση για εμάς). Μια μικρή τηλεόραση των 14" και ο κλιματισμός παρόντα, αν και ο τελευταίος δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου. Οι ιδιοκτήτες πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί, κανένα παράπονο. Οι Τσουκαλάδες είναι σε απόσταση περίπου 9χλμ. από τη Λευκάδα, σε ορεινό σημείο και το σπίτι ήταν μέσα στην πρασινάδα, με αποτέλεσμα το μέρος να είναι σχετικά δροσερό και να μη «φαίνεται» πολύ η ζέστη.

Η πόλη της Λευκάδας

Η πόλη της Λευκάδας είναι πολύ ωραία και γραφική. Δεν της λείπει τίποτα, τόσο από καφετέριες, μαγαζιά Greek Art , φαγάδικα, ταβέρνες, σούπερ μάρκετ, κτλ. Πλήρης. Δίπλα η παραλία, ο πεζόδρομος με τα μαγαζιά, ταιριάζει γάντι στην πόλη. Ο πεζόδρομος από τις 20:00 και μέχρι τα ξημερώματα κλείνει για τα αυτοκίνητα και είναι πλέον πεζόδρομος. Είναι ωραία να βολτάρεις, όπως και όλος ο κόσμος. Δίπλα βλέπετε φωτογραφίες από το στενάκι που οδηγεί από τον πεζόδρομο και ανεβαίνει προς το βουνό. Τα μαγαζιά Greek Art όπως βλέπετε, δεν λείπουν από το ρεπερτόριο (όπως και από κανένα τουριστικό μέρος). Απλά έχει πλάκα να βλέπεις όλα αυτά τα μαγνητάκια με τα μέρη της Λευκάδας, τις κούπες, τα μπιχλιμπίδια, κτλ. Στον πεζόδρομο θα βρείτε επίσης αρκετά φαγάδικα. Δοκιμάσαμε μια από τις δύο κρεπερί που είδαμε και ήταν αρκετά καλή, αν και λίγο τσιμπημένη στις τιμές της. Προτείνεται ανεπιφύλακτα το παγωτατζίδικο «Σταύρακας», το οποίο σερβίρει ζεστή από το φούρνο βάφλα με 1, 2, ή και 3 μπάλες παγωτού σε μεγάλο πιάτο και με ό,τι είδος σιροπιού θέλετε. Χορταστικό παγωτό και σε συνδυασμό με τη ζεστή βάφλα, εξαιρετική επιλογή. Οι τιμές του φυσιολογικές. Δύο φορές καθίσαμε στην καφετέρια που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κτίριο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λευκάδας (μην φανταστείτε κανένα κτίριο όπως αυτό της Ν.Α. Θεσσαλονίκης, που είναι όπως και να το κάνουμε, μεγαλούτσικο), αλλά δυστυχώς και τις δύο φορές καθίσαμε μεσημέρι (γύρω στις 12:00) με αποτέλεσμα σε εκείνο το σημείο να βράζει ο τόπος. Ενώ είχε μεγάλες ομπρέλες από πάνω μας, δεν υπήρχε καμία είδους πηγή δροσιάς, είτε αεράκι, είτε κάποιος ανεμιστήρας. Ωστόσο ο καφές που ήπιαμε, αρκετά καλός και τιμές καλούτσικες.

Κάτι άλλο που παρατηρείς είναι η μαρίνα με τα ατελείωτα σκάφη. Περπατάς δίπλα στην μαρίνα και βλέπεις τους ιδιοκτήτες να είναι μέσα στα σκάφη τους και να πίνουν καφέ και να συζητάνε. Αλλά πολλά σκάφη βρε παιδί μου...

Παραλίες

Οι παραλίες της Λευκάδας σίγουρα είναι από τις πιο γνωστές. Και όχι άδικα. Συνδυάζουν τα άριστα χρώματα των νερών με το πράσινο και τις αμμουδιές. Πριν φύγουμε, έψαχνα στο internet πληροφορίες για το που να πάμε για μπάνιο, ενώ έβλεπα και φωτογραφίες από τις διάφορες παραλίες του νησιού. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν λίγο καχύποπτος, αλλά κάθε άλλο παρά απογοητεύτηκα, αντίθετα οι φωτογραφίες επιβεβαιώθηκαν. Πως βλέπεις κάποιες καταπληκτικές παραλίες σε διαφημιστικά φυλλάδια τουριστικών γραφείων, με κάτι υπέροχα χρώματα στα νερά της θάλασσας, έτσι λοιπόν, ένα τέτοιο πράμα συνέβη. Το Πόρτο Κατσίκι που είναι ίσως η πιο γνωστή παραλία δεν είχαμε την τύχη να το επισκεφθούμε. Ωστόσο, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες οι παραλίες Πευκούδια και Κάθισμα είναι χάρμα οφθαλμών! Τρεις φορές κάναμε μπάνιο στο Κάθισμα. Σημειωτέον, ότι οι παραλίες αυτές (Άγιος Νικήτας, Πευκούδια, Κάθισμα, κτλ.) είναι από την εξωτερική πλευρά του νησιού, από εκεί που κοιτάει προς Ιταλία. Ορισμένες φορές που φυσάει λίγο, αυτό ακόμη αρκεί για να έχουν οι παραλίες αυτές πολύ ψηλά κύμματα και να καθίστανται επικίνδυνες για κολύμβηση (μάλιστα ακούσαμε ότι τις μέρες εκείνες που ήμασταν εκεί, πνίγηκαν κάποιοι άνθρωποι λόγω των κυμμάτων). Εμείς δεν πετύχαμε τέτοια περίπτωση. Τις δύο φορές που πήγαμε, υπήρχε ένα κυμματάκι (μικρότερο από 1 μέτρο σε ύψος), το οποίο ήταν διασκεδαστικό και για τα παιδιά και για τους μεγάλους (που αισθάνονται παιδιά, όπως ο υποφαινόμενος ). Η θάλασσα δεν ήταν πολύ ζεστή, ωστόσο τη συνήθιζε γρήγορα ο οργανισμός και μετά ήταν πραγματική απόλαυση. Την τρίτη φορά που κάναμε μπάνιο εκεί όμως, η θάλασσα ήταν ακόμη πιο κρύα και ήθελε τον τρόπο του μέχρι να μπεις μέσα, δεν ξέρω, ίσως ήταν και ψυχολογικό, επειδή ήταν η τελευταία μέρα που κάναμε μπάνιο...

Με το αυτοκίνητο φτάσαμε μέχρι το Πόντι κάτω, λίγο πριν την Βασιλική. Η διαδρομή στο ενδιάμεσο καταπληκτική και προτείνεται ανεπιφύλακτα. Θα πηγαίναμε και παραπέρα, ωστόσο, όταν έχει 35+ ^oC, με το μωρό στο αυτοκίνητο να έχει ιδρώσει μέχρι και η πάνα του, οι μετακινήσεις σου περιορίζονται αναγκαστικά...

Μέρη που επισκεφθήκαμε

Ένα βράδι πήγαμε στον Άγιο Νικήτα, ένα χωριό λίγα χλμ. μετά τους Τσουκαλάδες, πηγαίνοντας νότια. Πολύ όμορφο και γραφικό χωριουδάκι, έχει ένα στενό που είναι κατηφορικό και φτάνει μέχρι την παραλία κάτω. Μέσα στο στενό αυτό, είναι όλα τα μαγαζιά, ταβέρνες, Greek Art, καφετέριες, μπαρ, κτλ. Καθίσαμε σε μια ταβέρνα, προκειμένου να γίνουμε πιο χοντροί . Τιμές μέτριες, ποιότητα καλή γενικά. Φυσικά κι εκεί ένας χαμός από τους τουρίστες και τα αυτοκίνητα.

Ένα άλλο βράδι, πήγαμε στο Νυδρί, απέναντι από το νησί του Σκορπιού, του Ωνάση. Ωραίο μέρος, ειδικότερα το βράδι που τα μαγαζιά γεμίζουν με τους τουρίστες και σφύζουν από ζωή. Καθίσαμε σε μια κυριλέ πιτσαρία, όπου και φάγαμε κάτι περίεργες (τουλάχιστον στο όνομα) πίτσες. Οι τιμές όπως ήταν αναμενόμενο, τσιμπημένες. Το Νυδρί το επισκεφθήκαμε και την ημέρα, αλλά δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον, γιατί ο κόσμος από ότι φαίνεται από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα είναι στις παραλίες... Να σημειωθεί ότι από την πλευρά εκείνη του νησιού, που κοιτάει δηλαδή στην Ελλάδα, οι παραλίες δεν είναι τόσο εντυπωσιακές όσο οι άλλες που κοιτάνε προς Ιταλία. Προσωπικά η παραλία που είναι μέσα στο Νυδρί δε με ενθουσίασε, οπτικά τουλάχιστον, γιατί ψάχναμε που θα κάνουμε μπάνιο εκείνη τη στιγμή. Τελικά φύγαμε...

Επιστροφή

Δεδομένου της ταλαιπωρίας που είχαμε περάσει κατά τον ερχομό προς Λευκάδα, αποφασίσαμε να πάμε αυτή τη φορά μέσω της Εγνατίας Οδού, από τα Ιωάννινα μέχρι και εδώ, ασχέτως όλων αυτών που ακούγαμε για τους παραγωγούς (αν και την Πέμπτη που ερχόμασταν, δεν πρέπει να υπήρχαν μπλόκα πουθενά). Ήταν να ξυπνήσουμε πάλι νωρίς, ώστε να έχουμε φύγει το αργότερο στις 08:00 και να μη μας πιάσουν οι πολλές ζέστες. Κάποιος (ονόματα δεν λέμε... ) έκλεισε το ξυπνητήρι ασυναίσθητα και συνέχισε να κοιμάται, οπότε ξυπνήσαμε κανά 40-λεπτο αργότερα. Κανένα πρόβλημα, στις 08:00 αφήναμε το δωμάτιο και ξεκινούσαμε με το αυτοκίνητο. Στάση στη Λευκάδα, προκειμένου να πάρουμε καφέδες και βουρ για επιστροφή. Περνάμε και πάλι από Άκτιο, Πρέβεζα, φτάνουμε Ιωάννινα και μπαίνουμε καλώς στην Εγνατία. Εξαιρετικά. Βγήκαμε στις 11:05 περίπου εκτός Εγνατίας, στο δρόμο προς Γρεβενά, προκειμένου η μικρή να γευματίσει (μαζί κι εμείς να τσιμπήσουμε κάτι). Ξανά μέσα στην Εγνατία και σερί μέχρι το σπίτι, όπου 13:15 είχαμε φτάσει. 08:00-13:15, με μισή ώρα διάλειμμα, μας κάνει 4 ώρες και 45 λεπτά! Καθόλου άσχημα, όταν το Google μέσω της ίδιας διαδρομής πρότεινε 6 ώρες και 6 λεπτά και όταν παλιότερα ήθελες κανά πεντάωρο για να πας μόνο Ιωάννινα. Η απόσταση που μέτρησα είναι περίπου 403χλμ, λιγότερα από αυτά του Google (430χλμ). Για την Εγνατία Οδό θα γράψω σε άλλη καταχώρηση, γιατί με εντυπωσίασε το μέγεθος του έργου. Ο γυρισμός ήταν με διαφορά πιο εύκολος, αν και βέβαια ήξερα πλέον το δρόμο καλύτερα.

Συνοπτικά

Η Λευκάδα πρόκειται για ένα εξαιρετικό νησί. Δυστυχώς οι έξι μέρες (πέντε διανυκτερεύσεις) δεν μας άφησαν πολύ περιθώριο για να τη γυρίσουμε καλύτερα, δεδομένου των περιορισμών που είχαμε (μωρό). Σίγουρα θα ξαναπάμε και πάλι, τουλάχιστον για μια βδομάδα, να δούμε άλλα μέρη, να βγάλουμε περισσότερες φωτογραφίες, να κολυμπήσουμε και σε άλλες παραλίες, κτλ. Δεδομένου ότι η μετακίνηση εκεί δεν απαιτεί καν να μπεις σε πλοίο, είναι εξαιρετικά προσβάσιμος προορισμός, ειδικά τώρα και με την Εγνατία Οδό, που έχει μειώσει καταπληκτικά τους χρόνους. Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα!