Πήρε αυτή τη στιγμή το μάτι μου, το τηλεοπτικό παιχνίδι (λέμε τώρα), «Η στιγμή της αλήθειας». Μια ηλιθιοδέστατη σύλληψη, με τι σκοπό; Τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία; Μια σειρά ερωτήσεων προσωπικού περιεχομένου στον παίκτη, που έχει από πριν απαντήσει με τη χρήση ανιχνευτή ψεύδους, τις οποίες ρωτάει η τηλεπαρουσιάστρια και ο παίκτης απαντάει. Οι ερωτήσεις είναι του στυλ «πιστεύεις ότι οι γονείς σου σου έχουν καταστρέψει τη ζωή», «σκέφτεσαι ερωτικά άλλον άνδρα/γυναίκα» (ενώ είσαι ήδη αρραβωνιασμένος/η), «βγήκες ποτέ έξω το βράδυ με σκοπό μόνο να βρεις κάποιον να κάνεις σεξ» και άλλα διάφορα. Ουσία μηδέν δηλαδή και απαντήσεις που περιμένεις από πριν. Μαζί με τον παίκτη είναι και άνθρωποι του στενού του κύκλου (γονείς, φίλοι, αδέρφια, κτλ.). Αλλά αυτό που με εξοργίζει ακόμη περισσότερο είναι να βλέπεις πχ. τον πατέρα του παίκτη να χειροκροτάει σε ερώτηση «έχεις κλέψει ποτέ την οικογένειά σου;». Εντελώς στημμένο, με μόνο σκοπό τους αριθμούς τηλεθέασης (θα μου πείτε, τι άλλο περίμενες...).
Έχει σειρές και ταινίες που αξίζει να παρακολουθήσεις (πχ. Prison Break 
), αλλά κάτι τέτοια κατασκευάσματα όπως η «στιγμή της αλήθειας» είναι σημάδια των καιρών...
