Το ΣΚ αυτό ήταν ΣΚ απόδρασης. Παρασκευή μεσημέρι, ακριβώς μετά τη δουλειά και αφού είχαμε μαζέψει τα πράματα, ξεκινάμε για Χαλκιδική (Σωζόπολη). Ο δρόμος ανοικτός, πήγαινες ανετότατα με 120χλμ/ώρα (ή και παραπάνω) και σε λιγότερο από μισή ώρα, είχαμε φτάσει στον προορισμό μας.
Φυσικά, από τα πράματα που σου κάνει εντύπωση με το που φεύγεις από ένα θορυβώδες μέρος όπως η Θεσσαλονίκη, είναι η ησυχία. Παντού ησυχία, ελάχιστοι ήχοι από καναδυό αυτοκίνητα που περνάνε από τον παραπάνω (όχι κεντρικό) δρόμο. Τα πουλιά να κελαηδούν και το μόνο που ακούγεται είναι το αεράκι που είχε αυτές τις μέρες. Κάθεσαι στο μπαλκόνι, αγναντεύεις το μέρος (στο βάθος φαίνεται η θάλασσα) και σου γαργαλάει τα πόδια το δροσερό αεράκι. Βέβαια, δεν ήταν και το πιο ζεστό ΣΚ των τελευταίων βδομάδων, κυρίως γιατί σε διπλανά μέρη είχε βρέξει και ο αέρας ήταν περισσότερο δροσερός από όσο θα έπρεπε, αλλά σίγουρα μια απόδραση που χρειαζόταν για να ηρεμήσει λίγο το μυαλό και να αλλάξεις παραστάσεις.
Χθες το βράδι πάμε στα Μουδανιά, αλλά ο κόσμος ήταν ελάχιστος. Καβαλάμε πάλι το αμάξι και τραβάμε για Καλλιθέα. Από τις λίγες φορές που ευχαριστιέσαι να πηγαίνεις στο πρώτο «πόδι» της Χαλκιδικής. Κίνηση λίγη, ενώ φτάνοντας στην Καλλιθέα, ο κόσμος περισσότερος, τα μαγαζιά περισσότερα και γενικά καταλαβαίνεις τη διαφορά από τα υπόλοιπα μέρη. Καθίσαμε σε μια γραφική ψαροταβέρνα, όπου και απολαύσαμε τους μεζέδες, παρακολουθώντας παράλληλα τον δεύτερο αγώνα του Euro 2008 της Τουρκίας με τη Πορτογαλία.
Ο γυρισμός ήταν μονότονος, με σταθερή ταχύτητα και τα φώτα των απέναντι αυτοκινήτων να παίζουν με τα μάτια σου.
Η επιστροφή στη βάση ήταν σήμερα το μεσημέρι, όπου αφού έχεις μπει στην πόλη, καταλαβαίνεις τη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ πόλης και εξοχής. Όλα καλά.
