Είναι Παρασκευή, 1 και κάτι το μεσημέρι και κάνουμε κάποιες δοκιμές στον proxy server (στη δουλειά), γιατί έχει αλλάξει η πολιτική για το internet στους υπαλλήλους της ΝΑΘ. Η νέα πολιτική λέει ότι για να έχει κάποιος πλήρη πρόσβαση στο internet, πλην των υπηρεσιακών σελίδων που ήδη βλέπει, θα πρέπει να γίνεται έγγραφο στη διεύθυνσή μας. Η πολιτική τέθηκε σε ισχύ τη βδομάδα αυτή. Έτσι λοιπόν, είναι περίπου 13:30 και όλοι οι υπάλληλοι των διευθύνσεων παιρνούν μέσω proxy για να βγουν στο internet.
Ημερολόγιο:
13:30 - Το internet κόβεται για τους υπαλλήλους της ΝΑΘ.
13:31 - Χτυπάει το τηλέφωνο. «Παρακαλώ». «Ναι, γεια σας, είμαστε από την τάδε διεύθυνση. Δεν έχουμε internet.», «Ναι, το γνωρίζουμε, κάνουμε κάποιες εργασίες αυτή τη στιγμή.»
13:32 - Χτυπάει και πάλι το τηλέφωνο. Ο διάλογος επαναλαμβάνεται.
13:33 - Χτυπάει για τρίτη φορά. Μην λέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια...
Μέσα σε ένα διάστημα 15 λεπτών, το τηλέφωνο δε σταμάτησε να χτυπάει (και 15' επειδή από ένα σημείο και πέρα, ο κόσμος όταν χτυπούσε σελίδα που δεν επιτρεπόταν να δει, έβλεπε μια σελίδα από τον proxy που έλεγε ότι γίνονται εργασίες στο διακομιστή). Με το που κόπηκε το internet για τους υπαλλήλους των διευθύνσεων, άρχισαν να χτυπούν σωρηδόν τα τηλέφωνα και να απαντάμε εμείς με τη σειρά μας ότι γίνονται κάποιες εργασίες και ότι ισχύει νέα πολιτική για το internet πλέον.
Φυσικά, το έργο θα ξαναεπαναληφθεί αύριο (σήμερα για την ακρίβεια, λόγω της ώρας που γράφω αυτή την καταχώρηση). Είμαστε απίστευτοι, έτσι;
